شب قدر

شب قدر است بیا در پس این پرده‌ی اشک
بین این حوض پر از اشک که خود ساخته‌ایم

آب بر فکر سراسر بد و بدتر بزنیم
سوی افلاک کمی پر بزنیم به خدا اندیشیم

به خداوندی و لطف و کرمش فکر کنیم
تا بدانیم از امشب به کجا باید رفت

و چه سازیم که از سوختن خود گذریم
سوختن چیست مگر؟

اینکه یک دفترِ دل پر ز خطا گردد و بس
ظلم بر خلق خدا، حکم روا گردد و بس

این چنین نیست مگر؟
وقت آن است در اندیشه شویم

و بگویم که خالق عملش با مخلوق
همه زیباست، خوش است و خوشی و لطف و صفا

لیک مخلوق به مخلوق نموده است جفا
این حقیقت دارد

توبه این نیست که تنها به سرشکی ناچیز
هر گنه را سر شب تا به سحر پاک کنیم
و بگوئیم خدا بخشیدم